اجرای آسفالت حفاظتی در خیابان های کرج

98/7/22 , 2:35 ع نظر

اجرای آسفالت حفاظتی در خیابان های کرج: آسفالت حفاظتی برای غیر قابل نفوذ کردن بستر راه، افزایش مقاومت سایشی و لغزشی آن و نیز بهسازی موقـت رویـه هـای موجود آسفالتی و بتنی مورد استفاده قرار می گیرد. آسفالت های حفاظتی به علت سرعت و سهولت اجرا و نیاز محدود بـه ماشـین آلات و تجهیزات آسفالتی، در مقایسه با آسفالت گرم، بسیار مقرون به صرفه است.

اجرای آسفالت حفاظتی در خیابان های کرج

آسفالت حفاظتی  :پخش قیر در راه‌های خاکی، شنی، آسفالتی و بتنی و بلافاصله پخش سنگدانه بر روی آن، یا قیرپاشی بدون سنگدانه و یا استفاده از مخلوط‌های آسفالتی پیش ساخته از نوع دوغاب قیری (اسلاری سیل) و یا میکروسرفیسینگ آسفالت حفاظتی نامیده می‌شود. ضخامت این نوع رویه سازی (میکروسرفیسینگ)، حداکثر 12 میلی‌متر در 2 لایه است که جزء سازه باربر روسازی راه محسوب نمی‌شود و عملکرد ساز ه‌ای ندارد. در آسفالتهای حفاظتی از قیرهای محلول، قیراب ه‌ها و یا قیرهای خالص با کندروانی کم استفاده می‌شود. 

آسفالت حفاظتی باعث جلوگیری از فرسایش سطح راه‌های شنی و یا آسفالته می‌شود. بارز اینگونه آسفالتها یکی نوع قیر است که غالبا از قیر های مخلوط استفاده می شود و دیگری مصالح سنگی است که معمولا مصالح شکسته یک اندازه در تهیه آنها بکار گرفته می شود و چون اکثر این آسفالت ها بطور سرد پخش می شوند لذا گاهی آنها را آسفالت سرد نیز می نامند.

اجرای آسفالت های حفاظتی در خیابان های کرج: آسفالت‌های حفاظتی به آن دسته از مخلوط‌های قیر و مصالح سنگی اطلاق می‌شود که جهت پوشش و  جلوگیری از فرسایش بدنه راه در مقابل عوامل جوی به‌کار گرفته می‌شوند. آسفالت حفاظتی باعث جلوگیری از فرسایش سطح راه‌های شنی و یا آسفالته می‌شود. بارز اینگونه آسفالتها یکی نوع قیر است که غالبا از قیر های مخلوط استفاده می شود و دیگری مصالح سنگی است که معمولا مصالح شکسته یک اندازه در تهیه آنها بکار گرفته می شود و چون اکثر این آسفالت ها بطور سرد پخش می شوند لذا گاهی آنها را آسفالت سرد نیز می نامند.
اجرای آسفالت های حفاظتی در خیابان های کرج
پخش قیر در راه‌های خاکی، شنی، آسفالتی و بتنی و بلافاصله پخش سنگدانه بر روی آن، یا قیرپاشی بدون سنگدانه و یا استفاده از مخلوط‌های آسفالتی پیش ساخته از نوع دوغاب قیری (اسلاری سیل) و یا میکروسرفیسینگ آسفالت حفاظتی نامیده می‌شود. ضخامت این نوع رویه سازی (میکروسرفیسینگ)، حداکثر 12 میلی‌متر در 2 لایه است که جزء سازه باربر روسازی راه محسوب نمی‌شود و عملکرد ساز ه‌ای ندارد. در آسفالتهای حفاظتی از قیرهای محلول، قیراب ها و یا قیرهای خالص با کندروانی کم استفاده می‌شود.

1- رویه آسفالت سطحی:در راه هایی که احداث رویه های بتنی یا بتن آسفالتی از نظر فنی و اقتصادی و با توجه به ترافیک موجود و آینده قابل توجیه نیست، بعد از اجرای لایه های زیر اساس و اساس شنی، آن را با یک یا دو لایه آسفالت سطحی روسازی می کنند.
2- افزایش مقاومت سایشی:اجرای آسفالت حفاظتی مقاومت سایشـی راه هـای شـنی را افـزایش مـی دهـد و از کـاهش ضـخامت رویـه شـنی و جـدا شـدن سنگدانه های ریز و درشت آن از بستر راه جلوگیری می کند و در نتیجه دوام و تاب آوری آن را بهبود می بخشد.
3- افزایش مقاومت لغزشی:سطوح آسفالتی قیر زده و لغزنده، به علت فقدان مقاومت لغزشی، به ویژه بعد از بارندگی و هنگام خیس بودن سطح راه و یـا جمـع شدن آب حاصل از نزولات جوی برای استفاده کنندگان از راه، حوادث زیان باری ایجاد می کند. اجرای آسفالت سطحی در ایـن راه هـا موجب افزایش مقاومت لغزندگی و در نتیجه افزایش ایمنی ترافیک می شود.